Bir önceki yazımda: “okullarda yıllardır halı altına süpürülmüş, görmezden gelinen, “ivedilikle çözümlenmesi gereken” birçok sorunun hala; yönetici, öğretmen, öğrenci ve velileri endişelendirdiğini” vurgulamıştım.

Bunlar; okulların “rehberlik ve teftişi” başta olmak üzere, bağışlar, kaynak ders kitapları, öğrenci servisleri, öğrenci kıyafetleri, okul giderlerinin temini, öğrencilerin beslenme sorunları kantinler vb. şeklinde sıralamıştık.

Bu gün ders kitapları ile okul formalarını ele alacağız.

Bilindiği gibi okulların ders kitaplarını Milli Eğitim Bakanlığı ücretsiz dağıtmaktadır. Her eğitim öğretim yılı başında velilerin kitap bulma telaşı da sona erdi. Bu uygulama, durumu iyi olmayan veliler açısından da ekonomik bir rahatlık getirdi.

Bununla birlikte, okullarda kaynak kitap alma yasağı da getirilmişti. Yani öğretmenler hiçbir şekilde Bakanlığın kitapları yerine, velilere başka ders kitabı aldıramayacak ve konuları Bakanlığın ücretsiz kitaplarından işleyecekti.

Bu uygulama ilk yıllarda okullar denetime tabi tutularak kurallara uygun sürdürüldü. Fakat zamanla bu kural ihlal edilerek velilere yeniden kaynak kitap aldırılmaya başlandı. Böylece bazı okullarda; Bakanlığın ücretsiz verdiği ders kitapları, hiç açılmadan dönüşüme gönderildi. Öyle sanıyorum ki şu anda birçok okulda, veliler masrafa sokularak yeniden ders kitabı alınmaktadır.

Bakanlığın ücretsiz ders kitaplarını okutmayan öğretmenlerin gerekçeleri;

1-Bu kitapların bilimsel ve öğretici olarak hazırlanmadığı,

2-Çağın gerisinde kaldığı, öğrencileri güdülemede yetersiz kaldığı,

3-Öğretmenlere yeterince kılavuzluk edemediği, dersleri aktif olarak öğretemediği vb. hususlardır.

Bakanlık yetkilileri bu hususu dikkate alarak kitap dağıtım depolarında ve kurumlarda inceleme yaptırarak şu soruların cevabını bulmalıdır:

-İllerin kitap dağıtım depolarında ve eğitim kurumlarında dağıtılmayan kitap var mı?

 -Varsa niçin dağıtılmamış, miktarı ne kadardır?

-Bu kitapların akıbeti nedir?

-Hiç açılmadan dönüşüme yılda ne kadar kitap gitmektedir?

Eğer iddialar doğru ise; Bakanlık, yukarıda birkaçının örneğini verdiğimiz, öğretmen şikâyetlerini dikkate alarak sorunun üzerine gitmelidir.

Yani ücretsiz basılan ders kitaplarındaki israfı ne yapıp edip ortadan kaldırmalıdır.

Okullardaki diğer bir sorun da okul kıyafetleridir. Basından izlediğimiz kadarı ile eğitim kurumları ucuza mal ettikleri armaları kıyafetlere monte ederek velilere fahiş fiyatla satmaktadır. İşte bazı gazete haberleri:

“Armalı soyguna tepkiler çığ gibi! 

Okul formalarındaki arma rantına tepkiler dinmiyor. Benzer mağduriyetleri yaşayan veliler çözüm bekliyor. Nakış ustası, armaları 50 kuruşa hazırladıklarını söyledi. Piyasada ise fiyatlar bu rakamların çok çok üstünde. Tedarikçiler ve eğitimciler kalıcı bir çözüm talebinde bulundu.”

 “Okullar forma için tek bir adres gösteriyor ve bizi alternatifsiz bırakıyor. Mağazalar da bunu fırsata çevirip formaları maliyetinin çok üstünde fiyata satıyor” diye dert yandı. Onlardan biri olan Z.Ş; “Biri lise, ikisi ortaokulda okuyan üç çocuk annesiyim. Ortaokula başlayan kızlarımın ikisinin tişört, pantolon, eşofman ve hırkası için 1.160 TL ödedim. Bunların kirleneceğini düşünürsek birer tane daha aldım. Oğlumun kıyafetlerine de 270 TL verdim. Onun için de ikinci bir takım alacağım. Şimdiden sadece armalı okul kıyafetleri 1.500 lirayı geçti. Aldığım ürünlerin kalitesi tartışılır” diye konuştu.”

“Armalı soygun!

Okullardaki ‘serbest forma’ uygulamasının rant kapısına dönüşmesi velileri bezdirdi. 10 TL olan tişört 70 TL’ye satılıyor. “

“Türkiye Esnaf ve Sanatkârlar Konfederasyonu (TESK) Genel Başkanı Bendevi Palandöken, arma soygununa acilen bir çözüm bulunması gerektiğini söyledi. Palandöken şöyle konuştu: Aslında serbest kıyafet değişikliğiyle eşitsizliğin ortadan kaldırılması hedefleniyordu. Çok cüzi bir fiyatla öğrencilerin okul kıyafetlerini alması düşünülüyordu. Ama maalesef hadise çok farklı bir noktaya gidiyor. Aileler tek bir adrese yönlendiriliyor. Piyasa değerinin üzerinde fiyatla okul kıyafetleri satılmaya başladı. Velilerin elini kolunu bağlayan ise kıyafetlerin armalı olması... Çaresiz kalıyorlar. Arma demek, fiyatın beşe katlanması demek... Buna acilen bir acilen getirilmeli. Sıkı denetimler yapılmalı.”

“İstanbul’da çalışan nakış ustası Sinan Tokgöz sistemin nasıl çalıştığını şöyle anlatıyor: Bize örnek bir arma getirilir. Ardından işe koyuluruz. Yaptığımız en uğraşıcı armanın maliyeti 1 lira. Ortalaması ise 50 kuruş. Ama formalar dikildiğinde fiyatlar birden katlanıyor. Okullar bizden 50 kuruşa aldıkları armaları kantinde 10-15 liraya satıyor.”

“Velilerin en çok şikâyet ettiği hususlardan biri de üniformaların her sene değişmesi. Bazı okulların “Sizden gelen talep doğrultusunda formayı yeniledik” dediğini belirten veliler “Okula kaynak oluşturmak için her sene yeni üniforma almak mecburiyetinde kalıyoruz. Eski formalar rafa kalkıyor. Paramız çöpe gidiyor ­­­­” diyor.

Diğer yazımızda bir öğrencinin eğitim basamaklarına göre yıllık ve aylık masraflarını şu şekilde vermiştik:

Araştırmaya göre;

1-Okul öncesi eğitimden başlayarak ilköğretimin sonuna kadar geçen sürede, bir öğrencinin ihtiyaçları için yapılan ortalama eğitim harcaması: 26 bin 710TL

2-Ortaöğretime başladıktan sonra eğitimi boyunca harcaması: 12 bin 430 TL dir.

3-Yani bir öğrencinin aylık ortalama eğitim gideri: 259 TL dir.

                Bu masrafları; okul kıyafetlerinin çok pahalıya satılması ile velilere aldırılan kaynak kitap harcamalarının daha da yukarılara çıkaracağı  aşikârdır.

                Sevgiyle kalın…