Sivil toplum örgütleri (STÖ) demokrasimizin yaşaması için çok önemli oluşumlar olup demokrasimizin itici güçleri, lokomotifleri olarak ta tanımlanabilir.

STÖ’ler vatandaşın sorunlarının çözümü için çok önemli bir yer teşkil etmekle birlikte sosyal dayanışmanın, birlikteliğin, güç olabilmenin de vazgeçilmez merkezleridir.

STÖ’ler, mensuplarının gelişimi içinde tercih edilen mekanlar olarak karşımıza çıkmaktadırlar. Bazı kişiler özellikle bu tür mekanlarda yararlı olabilmek için değil de basamak olarak kullanmak amaçlı yer almaktadırlar.

Özellikle bu günlerde kamuoyunda çok sık adını duyduğumuz sivil toplum örgütlerinin belli kişilere hizmet ettiğini, bazı mensuplarının yükselişi için veya basamak çıkışını sağlamak için gündemde kalmaya çalıştıklarını görüyoruz.

Özellikle de hemşeri derneklerinin bu konuda çok etkili olduklarını peşinen kabul etmenin doğru olacağına inanıyorum.

Derneklerin yapmış olduğu etkinlikleri karşılaştırdığımız da hemşeri oluşumlarının yüksek katılımlı organizasyonlara imza attıklarını görüyoruz.

Bunu bilen ve önemseyen halkımız ise bırakın bölge/il/ilçe bazında örgütlenmeyi bundan böyle köy veya mahalle bazına kadar örgütlenmesini de indirgemiş bulunmaktadır.

Ancak bu durumda da ilginç olan bir manzara ile karşılaşılmaktadır. Çünkü ulusal anlamda mücadele ederek örgütlenmesini tamamlamış ve herkesi kucaklayan derneklerin, bazı köy dernekleri kadar bile örgütlenememiş olmasını kabullenmekte mümkün değil.

Adını vererek bir tartışma başlatmak istemiyorum ama bir köy derneği başkanına kaç üyeleri olduğunu ve yaptıkları etkinliklere en az kaç kişiyi getirebildiklerini sordum.

Aldığım yanıt, köy derneği mensupları açısından çok iyiydi. En az 300 kişilik etkinliklere imza attıklarını, 500 üzerinde üyeleri olduklarını belirtiyorlardı.

Oysa bakıyorum da ulusal anlamda örgütlü olan bazı derneklerimizin yerel temsilcilerinin durumları gerçekten içler acısı.

Üye sayılarını artıramayan, yüz üyeye dahi sahip olamayan, genel kurullarını 15-20 kişiyle yapmak zorunda kalan ve yönetim kurullarını insanları zar zor ikna ederek oluşturmaya çalışan derneklerimiz adına da çok üzülüyorum.

İnsanlarımız sürekli güç olabilmenin peşinde koşarken aslında bütünleştirici ve ortak paydalarda buluşabileceğimiz ulusal oluşumları hiçe sayabilmektedirler.

İnsanlar nereli olursa olsun, bir takım değerler üzerinden sağlanabilecek birlikteliklerin Türkiyemize kazandıracağı çok daha büyük artıları olacağını düşünüyor, bu tür oluşumların desteklenmesi gerektiğine inanıyorum.

Sadece hemşericilik üzerine bir araya gelinerek oluşturulan STÖ’ler gösteriyor ki, birilerinin gelişimi, yükselişi için tek ses, tek yumruk olmanın vazgeçilmezleridir.

Oysa inandığımız değerler, ilkeler, hayata bakış açılarının, insanlar üzerinde daha büyük bağlar meydana getirmesi gerekirken çevremizde aksi manzaralar yaşanmaktadır.

Ulusal anlamda faaliyet içinde bulunan derneklerin yerel temsilcileri boş salonlara etkinlik yapıyor, içler acısı şartlarda ayakta durma mücadelesi vermeye çalışırlarken hemşericilik ise başını alıp gidiyor ise bu noktada çok iyi düşünmek lazım geldiğine inanıyorum.

Gerçi sorun sadece toplumda değil, ulusal anlamda faaliyette bulunan STÖ’lerin yöneticilerinin burunları KAF DAĞI’nda olduğu ve üye sayılarını artırma kaygısı taşımadıkları sürece aksine “ben yöneticiliğimi sürdüreyim de gerisini boş ver” dedikleri için çok eminim ki önümüzdeki süreçte hiçbir etkinliğe imza atamayacak hale geleceklerdir. Durum bu şekilde giderse o günler çok uzak değil, çok yakındır.

Aklınızı başınıza alın ve çıkartın artık şu şapkanızı da, önünüze koyun. Ortamı bir de böyle seyredin bakalım hala hiçbir şey üretmeden bulunduğunuz yerleri işgal edebilecek misiniz.

Beni asıl kaygılandıran ise mevcut durumdan hiç etkilenmemeniz hatta tüm olumsuzluklardan bihaber gibi davranmanız. Hoşçakalın…